‘เสือ’ ได้รับการเคารพถึงกับมี ‘ศาลเจ้าพ่อเสือ’ ขึ้นหลายแห่ง มีทั้งศาลเจ้าแบบจีนและศาลเจ้าพ่อแบบไทย บ้างมีตำนานเล่าว่าเป็นเสือจริงไม่ใช่คน แต่เมื่อตายกลายเป็นผีประจำถิ่น บ้างก็ว่าเป็นคนดุร้ายเมื่อสมัยมียังมีชีวิตอยู่ เมื่อตายก็ว่าวิญญาณไม่ได้หายไปไหน ยังคงป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่ในสถานที่จึงต้องสร้างศาลให้อยู่เป็นที่เป็นทาง ลูกหลานได้เซ่นไหว้ขอความคุ้มครอง
ขุนพันธ์กับบุตรชายคนแรก คุณณสรรค พันธรักษราชเดช
“ขุนพันธ์” เป็นภาพยนต์ที่จะเล่าเรื่องราวชีวประวัติของ “ขุนพันธรักษ์ราชเดช” (อนันดา เอเวอริ่งแฮม) นายตำรวจผู้ยึดมั่นในความยุติธรรมอย่างแรงกล้า ยอมหัก ไม่ยอมงอ เขาปราบพวกโจรเสือร้ายตามภูมิภาคต่างๆของประเทศ โดยได้ฉายาว่า “นายพลตำรวจหนังเหนียวผู้จับเสือมือเปล่า” หรือ “ขุนพันธ์ ดาบแดง” (ซึ่งเป็นดาบที่เชื่อว่าตกทอดมาจากพระยาพิชัยดาบหัก) รวมถึงวีรกรรมที่ปราบเสือดังในภาคกลางอย่าง เสือดำ เสือมเหศวร เสือใบ เสือฝ้าย ฯลฯ และวีรกรรมที่โดดเด่นจนกลายเป็นตำนานอันลือลั่น ก็คือช่วงที่ขุนพันธรักษ์ราชเดช ได้ลงมารับราชการที่กองบังคับการตำรวจภูธรมณฑลนครศรีธรรมราช ประจำจังหวัดสงขลา และได้ต่อสู้กับมหาโจร “อัลฮาวียะลู” (กฤษดา สุโกศล แคลปป์) ขุนโจรชาวมุสลิม ผู้ที่หวังจะแยกแผ่นดิน ซึ่งเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญด้านไสยศาสตร์ มนต์ดำสายมอญ ผู้มีสันดานโจรใจคอโหดร้าย ออกไล่ปล้นฆ่าชาวพุทธด้วยความโหดเหี้ยมพิสดาร
บทความเกี่ยวกับ ภาพยนตร์ ที่ยังไม่สมบูรณ์
com มีความประสงค์อยากจะให้ทุกท่านมีความสุขและสนุกไปกับหนังเรื่องโปรดที่คุณอยากจะติดตามรับชมโดยตรงนั่นเอง สำหรับท่านใดที่สนใจอย่าลืมไปดูหนังดี ๆ ในดวงใจกันแบบฟรี ๆ
ดังนั้น เสือคนสุดท้ายจริงๆ ควรจะเป็นตี๋ใหญ่ เด็กหนุ่มลูกชาวสวนจากราชบุรี ไม่ใช่เสือดำแห่งเมืองสุพรรณบุรี ยังไม่นับปัญหาที่หลวงพ่อเสือดำใช่เสือดำในตำนานจริงหรือไม่
อย่างไรก็ตาม ประเด็นการหายไปของเสือนี้เป็นเรื่องใหญ่ที่สะท้อนความเปลี่ยนแปลงทางสังคมเศรษฐกิจและวัฒนธรรม เกินกว่าจะอธิบายว่าเป็นเพราะใครคนใดคนหนึ่ง คำอธิบายที่เป็นวิชาการแต่คนมักไม่รู้ไม่สนใจนั้นก็พอมีอยู่บ้าง อย่างเช่นในวิทยานิพนธ์ของสุมาลี พันธุ์ยุรา และศิริวรรณ ลาภสัมบูรนานนท์ รุ่นพี่ทั้งสองท่านของผู้เขียนนี้มีอาจารย์ที่ปรึกษาคนเดียวกันคือ อาจารย์ฉลอง (ฉลอง สุนทรวาณิชย์)
ดังนั้น จึงเป็นเรื่องน่าเสียดายเหลือเกิน หากว่าระบบผูกขาดและโรงหนังยังมีอิทธิพลในการจัดรอบฉายหนังตามอำเภอในเช่นนี้อยู่ เพราะมันย่อมปฏิเสธไม่ได้ว่า นี่คือหนึ่งในการขัดแข้งขาและเหนี่ยวรั้งศักยภาพของหนังไทย จนทำให้หนังหลายต่อหลายเรื่องไปได้ไม่ไกลเท่าที่ควร
จาก ‘ขบถผู้มีบุญ’ ถึง ‘โจรพันธุ์เสือ’
หากว่าขุนพันธ์ภาคก่อนๆ ‘แน่จริง’ เพราะมีคาถาอาคมหนังเหนียวยิงไม่เข้า ภาคนี้เขาก็กลายเป็นชายวัยกลางคนที่เหนื่อยล้าอยากวางมือ ถูกฝันร้ายของการปราบปรามคนชั่วในนามของรัฐหลอกหลอนจนอยู่ไม่สุข ครั้นจะออกไปต่อสู้แบบเดิมก็พบว่าทำเช่นนั้นไม่ได้แล้วเพราะเขาล่าช้าเกินไป อาคมเสื่อมเกินไป (ลำพังแค่กลสะเดาะกลอน เขาก็ต้องใช้เวลาหลายนาทีเพื่อพาตัวเองออกจากคุกของชุมโจร)
นายพรชัย ยังกล่าวด้วยว่า ทางสมาพันธ์ ซึ่งมีผู้มีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไม่ว่าทางค่ายหรือโรงภาพยนตร์เองได้ร่วมกัน ประเมินสถานการณ์ของภาพยนตร์ไทยเพื่อหาแนวทางให้หนังไทยอยู่รอดในยุคหลังโควิดกันมาก่อนหน้านี้แล้ว และพยายามจะใช้แนวทางการกำหนดบุกกิ้งวันเข้าฉายหนัง โดยสมาพันธ์ จะเป็นตัวแทนกลาง ให้ค่ายหนังมาวางบุ๊กกิ้ง เพื่อให้หนังไทยแต่ละเรื่องเลี่ยงการเข้าโรงฉายพร้อมกัน รวมทั้งอาจมีการกำหนดเกณฑ์และการพัฒนาดิสทริบิวเตอร์ ที่จะต้องมีความรู้ที่เพียงพอเพื่อลดความเสียหายต่อผู้ลงทุน
การที่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งไม่ได้รับโอกาสการเผยแพร่สู่ผู้ชมที่ "เป็นธรรม" มีผลอย่างไร จดหมายเปิดผนึกของสมาคมผู้กำกับภาพยนตร์ไทย ชี้ว่า here เมื่อการสร้างหนังไม่อาจเป็นหลักประกันได้ว่า หนังจะมีโรงและรอบฉายที่มากเหมาะสมกับการสร้างรายได้ ส่งผลต่อผู้สร้างจำนวนมากไม่กล้าลงทุนในหนังที่ที่มีเนื้อหาหลากหลาย จนเป็นเหตุให้ผู้ชมจำนวนมากรู้สึกเสื่อมศรัทธากับภาพยนตร์ไทย เพราะมีเนื้อหาที่ซ้ำซาก ไร้การพัฒนา
Your browser isn’t supported anymore. Update it to find the best YouTube encounter and our most up-to-date capabilities. Find out more
“ผมคิดว่าภาพลักษณ์ขุนพันธ์ มาเป็นมือปราบจอมขมังเวทย์ นี่มาพร้อมกับกระแสปลุกสายมู เพื่อการท่องเที่ยวแถวนี้ครับ เคยไปคุยกับลูกสาวคนเล็กขุนพันธ์ ที่บ้านขุนพันธ์ แกมีความทรงจำ พ่อเป็นนายตำรวจซื่อสัตย์ เป็นนายพลที่ไม่มีรถยนต์ขับ น้าคนนี้ มีหน้าที่ถือปิ่นโตเอาอาหารไปถวายเพลกับพ่อ แกเล่าว่าพ่อ มีแต่รถถีบกับรถสามล้อถีบ เวลาไปวัด ครั้งหนึ่งสามล้อเสียหลัก คว่ำแกเจ็บตัวเล็กน้อย แต่เจ็บใจมากกว่า ทำไมพ่อไม่หารถยนต์สักคัน แกชี้ให้ดูศาลาบัว (โกศ) วางกระดูกขุนพันธ์-เมีย ในบริเวณบ้าน และรั้วบ้านที่ดูใหม่ แกบอก ตำรวจจากโรงพักยุคนี้ เรี่ยไรเงินมาสร้างให้...”